zaterdag 6 juni 2009

Marokko - Marrakech, Tiznit en Agadir


Ssalamu’lekum! Na onze geweldige medina tour in Fès zijn we vrijdag d 22e lekker simpel en snel via de tolweg naar Marrakech gereden. Daar hebben we 2 nachten op camping Le Relais de Marrakech gestaan, om de was te doen, de auto even na te kijken, én om een beetje te relaxen.
Zondag 24 mei, op naar Tiznit, een mooie plek als tussenstop voordat we de Western Sahara in gaan. De N-weg van Marrakech naar Agadir loopt voor en groot deel door de bergen, de uitlopers van de Atlas. Het landschap ziet er best mooi uit, met bruin-, rood-, en geeltinten. Ook al is het er droog, je ziet en ruikt langs de kant van de weg enorme bremstruiken. Er groeien hier ook veel olijfbomen, en arganbomen, en zo nu en dan zie je groepjes palmbomen langs de watertjes in een van de kloven van het gebergte.


Aan het einde van de middag kwamen we aan in Tiznit. Leuk om hier zoveel Land Rovers te zien rondrijden, de meeste zijn wit, maar de Land Rover-sleepwagens zien er daarentegen erg vrolijk uit.
In de Lonely Planet stond dat er een camping midden in het stadje zou zijn, en jahoor, aan een grote straat met wat winkeltjes en een groot hotel, was daar Camping Municipal International, een soort ommuurde parkeerplaats met wat campers. Goed genoeg, het is toch maar voor een nachtje, dachten we zo. Ik ben naar de receptie gelopen om ons te registreren. Je moet in Marokko bij iedere camping een registratieformulier invullen, waarop o.a. je volgende doel, je reisrichting. Ik had netjes Mali ingevuld. Maar toen meneer dat las, vroeg hij me direct met een zeer ernstig gezicht of we al wel de visa voor Mauretanië hadden geregeld. Nee, dat hadden we niet, want we hadden net voor vertrek vernomen van andere reizigers (die dezelfde route hadden gereden), dat we net als 2 jaar geleden, de visa aan de grens konden kopen, dus dat legde ik hem uit. Als reactie schudde meneer heftig met zijn hoofd, “No, no, c’est impossible!” en daar achteraan een snelle en lange Franse uitleg met Marokkaans accent die ik totaal niet begreep. Na 2 pogingen tot begrijpen, ben ik naar een van de Belgische campers gelopen, in de hoop dat een deze gasten Nederlands en Frans spreekt om de uitleg van de receptionist te vertalen. Gelukkig wilde een vriendelijke Belgische mevrouw wel even meelopen. De receptionist moest lachen toen weer bij hem aan zijn receptiebalie langs kwam, ditmaal met mijn ‘tolk’, en hij deed nogmaals zijn verhaal aan de Belgische dame. Wat bleek nou; hij had van verschillende reizigers gehoord dat ze bij de grens van Mauretanië zijn weggestuurd, omdat daar sinds een week geen visa meer worden verstrekt. Zij moesten terug naar Rabat om daar een visumaanvraag in te dienen… Poeh, dat was geen goed nieuws, dus meteen op onderzoek uit gegaan.

In het 4 sterren hotel vlakbij, konden we een wifi-code kopen. We hebben ons deze avond dan ook heel decadent in een zitje van de zeer chique hal van het hotel geïnstalleerd en vervolgens met ons laptopje geïnternet. Het was even zoeken, maar uiteindelijk vonden we op een Frans reizigersforum zo’n 10 berichten over het niet meer kunnen kopen van visa aan de grens. Niemand kon vertellen wat de precieze reden is, maar men vermoedt dat Mauretanië heel voorzichtig is nu het toerisme daar slecht gaat, en de toeristen nu op afstand houdt wegens de aankomende verkiezingen op 30 mei. We hebben voor de zekerheid de telefoonnummers van de Nederlandse Ambassade in Rabat en het consulaat in Nouakchott opgezocht, wellicht dat zij ons maandagmorgen meer informatie zouden kunnen geven. Diep van binnen wisten we dat de ambassades waarschijnlijk niet veel meer zouden kunnen vertellen. Een bevredigend antwoord was niet echt te verwachten, aangezien de verhalen op het Franse forum duidelijk genoeg waren. Realistisch gezien zouden we het ook nooit gaan redden qua tijd, als we weer terug zouden moeten naar Rabat om de visa aan te vragen. Tiznit-Rabat is ongeveer 1,5 dag rijden, en dan nog weer 1,5 dag terug, en vervolgens moet je nog rekenen op 1 à 2 dagen om je visa aan te vragen. Om dan nog op tijd in Bamako aan te komen, zouden we alle resterende dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat moeten doorrijden, én dan zou er ook niets meer mogen tegenzitten.

Maandagmorgen 25 mei; toch maar even gebeld met de Nederlandse Ambassade in Rabat, want het consulaat in Nouakchott nam niet op. Bij deze ambassade was niets bekend, maar ze gaven ons het telefoonnummer van ene Harry van de Nederlandse Ambassade in Dakar. Hij kon ons vervolgens bevestigen wat we al wisten. Het enige nieuws was, dat volgens hem de visa in Casablanca moeten worden aangevraagd, en dat een aanvraag minstens 2 werkdagen zal duren. We hadden het al een zien aankomen en hadden het al zo’n beetje besloten en besproken ook met Toms vader, maar nu was het besluit definitief: we gaan NIET naar Mauretanië en Mali. We vinden het echt heel jammer, en balen er flink van, we hadden er zo naar uitgekeken om deze route te gaan doen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor Nico en Rob. Maar…we mogen niet klagen, Marokko is een prachtig land, en we hebben nog lang niet alles gezien, dus we gaan ons hier de komende dagen nog zeker vermaken!

Dinsdag 26 mei. Nu we in Marokko blijven, hebben we de kaart en Lonely Planet maar weer eens flink doorgespit en een leuke nieuwe route uitgestippeld. Het wordt; Agadir, Casablanca, Meknes, en dan door de Hoge Atlas richting de woestijn. Vervolgens via Tinerhir (Gorge du Dades) en de Route du Kasbah, via Ouarzazate naar Marrakech om daarna terug te rijden naar Agadir. Vanuit Agadir zullen we zondag 7 juni weer naar Nederland vliegen.

Vanuit Tiznit zijn we naar de badplaats Agadir gereden. Daar hebben we heerlijk de hele middag op een terras in de zon gezeten, met uitzicht op het strand en de zee. Het is in Agadir behoorlijk toeristisch, een soort Lloret de Mar, we zijn er in ieder geval niet de enige Europeanen! We spraken op hetzelfde terras een Nederlands echtpaar. Zij hadden zojuist een 12-daagse busrondreis gedaan. Ze vonden het erg mooi, maar erg vermoeiend en de busritten waren ietwat spannend…ja, als je de buschauffeurs hier ziet rijden… Zij waren ook op plaatsen geweest welke wij in onze tour hebben bedacht. De Hoge Atlas, de woestijn en de Gorge du Dades schijnen prachtig te zijn, dus dat is fijn om te horen. De camping in Agadir zelf bleek helaas gesloten, dus zijn we ’s middags verder omhoog gereden langs de kust. Ongeveer 25 km boven Agadir troffen we een leuke camping, aan de rand van de bergen én met zwembad. We hebben daar 2 nachten geboekt, om daarna weer verder te rijden naar boven, naar Casablanca.

1 opmerking:

Natasja zei

Hooi Tom en Lau,
Jammer dat de reis niet is gegaan zoals jullie wilden.
Ik hoop dat deze route net zo leuk is.
Het zit er dan u al weer bijna op en dan begint het gewone leventje weer. Spreek jullie snel weer.
Liefs Natas