Gabon

Onderweg van Yaoundé naar de grens van Gabon waren er aardig wat roadblocks met nogal chagrijnige agenten. Steeds wilden ze allerlei papieren inzien en moesten we hen onze brandblusser en gevarendriehoek showen. Maar helaas voor hen, ze konden ons nergens op pakken, alles was in orde.

De grensovergang verliep langzaam, we moesten ons bij meerdere kantoortjes registreren, heel irritant. Ook wilden ze weten wat er allemaal in onze auto zit, maar gelukkig was een vluchtige blik voldoende, en hoefden we niet alles eruit te halen.

In Bitam, Gabon, kwamen we bij het gendarmeriekantoortje Paul weer tegen. Na lang wachten op onze paspoortstempels zijn we met z’n 3-en naar een mission in Oyem gereden. De weg was daar verbazingwekkend goed, asfalt zonder gaten, én er waren zelfs verkeersborden met daarop namen van dorpen en steden aangegeven! Die hebben we lange tijd niet gezien.

In het donker kwamen we bij de mission aan, en werden heel vriendelijk ontvangen door de priester. Hij liet ons de douche en toiletten zien (schoon én warm water!) en we mochten er kamperen voor een zelf te kiezen bedrag, wat wil je nog meer. Die avond zagen we het in de verte al weerlichten, en ’s nachts was het bingo; onze eerste echte tropische regen- en onweersbui…We werden midden in de nacht wakker van het lawaai van klaterend water, een gigantische regenbui die naderde. Snel alle tentflappen dicht geritst, net op tijd, want kort daarop kwam het met bakken uit de lucht en volgden er enorme onweersklappen. Steeds tellen om te weten hoe ver/dichtbij het onweer was, het klonk afschuwelijk hard. We hadden voor de zekerheid onze kleren al aangetrokken en zaten startklaar, zodat we de auto in konden vluchten als het te erg zou worden, de klappen volgden de flitsen namelijk steeds sneller op. Maar gelukkig dreef de bui na een paar uur over. Toch best spannend hoor, zo in een daktentje!


Van Oyem zijn we met Paul samen naar Libreville gegaan, via een piste langs Medouneu (grens met Equatoriaal Guinea) en dwars door Monts de Cristal, een van de tropische regenwouden van Gabon. Deze route was werkelijk prachtig! Gigantische reuzen van bomen, felgekleurde vlindertjes, enge houten bruggetjes waarvan we regelmatig eerst wat planken moesten rechtleggen om erover heen te kunnen, een schorpioen, en vele zwarte slierten die over de weg kronkelden; mierendorpen die overstaken.



Na 1 van de houten bruggetjes was een enorm gat in de weg, welke we niet op tijd hadden gezien. Balen, want door de klap brak 1 van de bladveren rechtsachter…wéér garagebezoek in het vooruitzicht. Toen we bijna het regenwoud uitreden, kwam een dorpsbewoner vragen of we bij hem kwamen eten…gorilla. Nou eh, nee, geen bushmeat voor ons. Ten eerste vinden we het zielig en ten tweede waarschuwen ze er in de reisgidsen al voor, ivm besmetting van o.a. het Ebolavirus, dus we hebben vriendelijk bedankt.

Via een weg met bijna meer potholes dan asfalt kwamen we begin van de avond Libreville binnen rijden. Met behulp van onze Gabonreisgids met plattegrond zónder straatnamen én veel vragen aan de bewoners, probeerden we de weg in de stad te vinden, dat was zoals in vele steden weer niet makkelijk. We zochten de katholieke mission, waarvan we gehoord hadden dat het een geschikt adres moest zijn. Bij de verkeerde kerk, zonder mission, kwam een hele vriendelijke vrouw naar ons toe. Ze gaf aan dat ze ons wel naar de mission zou brengen; we konden achter haar aan rijden. Toen we daar aankwamen om 21.00uur, en de zusters al op bed lagen, mochten we eigenlijk niet meer naar binnen van de nachtwaker. Maar nadat de vrouw een goed woordje voor ons gedaan had, werden de poorten alsnog geopend.

Tja, sinds Kameroen is onze West-Africa Lonely Planet gids geëindigd, en vanaf Namibië is er pas weer info in de Southern-Africa gids te vinden. Over Gabon, Kongo, DRC en Angola is helaas niet zoveel info. Alleen nog wat oude informatie in de duitse Durch Afrika gids uit 2003. In de West-Africa LP staat overigens dat de overlandroute vanaf Kameroen naar beneden toch wel voor de hardcore people is….maar tot nu toe vonden we het eigenlijk nog best meevallen.

De volgende dag bij de mission kwamen we Amaya en Eric (Amerikaans en Frans) tegen, zij zijn al 11 maanden onderweg in Afrika, op de fiets! Wel leuk om te horen wat zij allemaal al meegemaakt hebben, op de fiets beleef je Afrika toch weer heel anders dan met de auto.

Met behulp van Eric (vanwege z’n Frans) heeft Tom een garageman gebeld, om te laten kijken naar de auto (bladveer). De man kwam langs bij de mission, en gaf aan het wel te kunnen regelen. Wel een prettig gevoel dat de garageman een bekende is van de zusters van de mission, zij brengen hun auto’s namelijk ook altijd bij hem langs. Dan heb je tenminste een beetje het gevoel dat het in orde komt. De dag erop kwam de garageman ons ’s morgens om 07.45uur ophalen bij de mission, en reden we achter hem aan naar de garage. De bladveer bleek toch niet op voorraad en ook lastig te vinden bij andere garages. Maar…aan het einde van de middag, toen de man terugkwam van zijn 2e zoektocht, had hij een bladverenpakket bij zich, wat hij bij een andere garage van een auto had gesloopt. Ach, het is weer geregeld en om 17.00uur konden we ál naar huis.

We hadden gehoopt in Libreville bij de Ambassade van Angola double-entry visa te kunnen regelen, zodat we eventueel in Cabinda de boot naar Luanda zouden kunnen pakken, en zo DRC konden overslaan. Maar helaas bleek dit niet mogelijk te zijn. Ach, dat maakt de beslissing qua route alleen maar weer makkelijker. De route wordt nu: Libreville, Lambarené, Ndende, Nyanga, Dolisie, Brazzaville, Kinshasa, Matadi. In Matadi zullen we dan de visa voor Angola aanvragen. Omdat Paul sowieso al had besloten om via Brazzaville te gaan rijden, en we de afgelopen dagen toch heel gezellig hadden samen gereisd, spraken we af om ook de komende route, tot en met Angola, met z’n 3-en te doen. We hadden gehoord dat de wegen richting Brazzaville slechter zullen zijn, dus dan is het naast dat het gezellig is, ook fijn elkaar te kunnen helpen als je in de problemen komt.

11 mei zijn we vertrokken uit Libreville, een spannende dag, want vandaag zouden we over de evenaar gaan, toch best een unieke belevenis. Laura heeft onderweg goed de GPS in de gaten gehouden, en op een gegeven moment was het zover…allemaal nullen in beeld bij de Noorderbreedtegraad…. welkom Zuiderbreedte!

In Lambarené hebben we ook weer een mission opgezocht om te kamperen. We werden door een Argentijns nonnetje aan alle andere nonnetjes voorgesteld en we kregen meteen een rondleiding over het terrein. Wat een super lieve mensen. En het zag er heel mooi en verzorgd uit, een aantal mission-gebouwen rondom een prachtige binnentuin waar je vrolijk werd van de vogeltjes die daar uit volle borst zongen.

De dag erop wilden we Ndendé proberen te halen voor het donker, maar dat viel tegen. De route was mooi, en ging van bossen over naar helgroene grasheuvels. Alleen was de weg erg slecht, waardoor we net voor donker Mouila bereikten. We hebben daar overnacht op de parkeerplaats van een hotel en werden ’s nachts weer wakkeer gemaakt door enorme regenbuien, die voortduurden tot en met de volgende ochtend. Geen pretje om de daktent in te pakken tijdens stromende regen, maar in onze “tweetie-gele”regenjassen hebben we alles opgeruimd en zijn we onderweg naar Ndendé gegaan. We hadden een slecht voorgevoel, de heftige regenbuien zorgen er voor dat de wegen nog slechter werden. En ja, het voorgevoel klopte. We kwamen de ene na de andere gigantische plas tegen, en op een gegeven moment kwamen we op een punt, waar we, voor zover we konden kijken, alleen maar water zagen. De rivieren in het gebied ernaast waren overstroomd en stroomden nu over deze weg. Paul begon zich al een beetje ongerust te maken, aangezien het water, na een stukje erin te lopen, tot boven z’n knieën kwam. Gelukkig kwam er een pick-up aan, waar Paul en z’n motor op mee mochten liften. Wij kwamen er daarna ook redelijk goed doorheen, alleen natte voetjes, maar als dat alles is…

De rest van de weg naar Ndendé was ook zeer slecht, waardoor na schrapen over de modder en kleibergen, onderweg de beschermplaat onder onze auto losliet. Tom en Paul hebben toen als bush-mechanics de plaat weer vastgemaakt. Later ontdekten we ook een gat in de uitlaat en kraakte het onder Laura’s voeten wel erg bij het chassis. In Ndendé hebben we daarom een garage opgezocht. Wel lastig aangezien het zondag was, en iedereen naar de kerk was. Maar na veel navraag bij de niet-naar-de-kerk-gaande dorpsbewoners, werden we bij een garage gebracht; een werkplaats bij iemand thuis. Het was daar één grote rommel, en er hingen een stuk of 15 kleine nieuwsgierige kindjes rond. Toen we gepiep hoorden, en vroegen wat dat was, lieten de kindjes ons een groot hok zien met zo’n 50 cavia’s, die houden ze daar om vet te mesten en daarna op te eten…Tijdens het wachten op het repareren van het gat in de uitlaat, en het lassen van het chassispunt(met behulp van karbiet..!), nam Laura een paar foto’s van het geheel. En ook hier bezorgde onze digitale camera Laura weer een hoop kindjes die haar half besprongen om op de foto te mogen.


Ook moesten we in Ndendé bij het gendarmeriekantoortje onze paspoorten uitstempelen, maar het kantoor was gesloten. In het dorp vertelden de bewoners ons dat de chef naar de kerk was, maar dat hij daarna vast wel even tijd wilde maken om te stempelen. En ja hoor, nadat we wat gedronken hadden op een terrasje, stond de chef in ene voor ons. De bewoners hadden hem al uitgebreid verteld dat een stel toeristen hem zochten. Hij deed het kantoor voor ons open en stempelde heel snel onze paspoorten, zonder vragen te stellen of papieren na te kijken, om zo snel mogelijk weer van z’n vrije zondag te kunnen genieten.

Eind van de middag kwamen we bij het douanekantoor van Gabon aan, om de uitstempel te halen voor het Carnet de Passage. Hier wilden ze ons geld voor laten betalen, belachelijk. Na lang en heftig discussiëren met de chef op het kantoor, en vragen om een bon van dat zogenaamde verplichte bedrag, had hij door dat hij zijn zin niet kreeg, en liet hij ons gelukkig zonder te betalen gaan.

De Google Earth waypoints vind je hier:Gabon.