zaterdag 31 maart 2007

Mali-Benin 1-1

Sinds het begin van onze reis zijn we nog niet zoveel vriendelijke en oprechte mensen tegen gekomen als in Mali. Bij de grensovergang werden we vriendelijk geholpen, onderweg werden we geholpen door dorpsbewoners toen we een lekker band hadden, mensen wijzen je de weg zonder om cadeaus te vragen en werkelijke alle bewoners uit de kleine dorpjes zwaaien vriendelijk naar ons alsof ze ons al jaren kennen.

Toch maar besloten om niet meteen vanaf de grens door te rijden naar Bamako, maar om onze eerste ‘echte’ lekke band te laten plakken in Kayes, om daar ook meteen een nacht te verblijven. Het is wel duidelijk laagseizoen, want wij waren de enige gasten en het sanitair was ook niet berekend op gasten, denken wij.

De volgende dag proberen de warmte voor te zijn, en toch maar om 7 uur in de auto gestapt, voor de route naar Bamako. Onderweg kwamen we Richard weer tegen, een Engelse motorrijder op doorreis, die ons vertelde over een geschikte plaats om de kamperen in Bamako, waar een aantal andere Afrikaoverlanders zouden staan.


Bamako is een typische Afrikaanse stad, veel verschil tussen arm en rijk en vooral heel veel vervuiling en heel druk verkeer. Er passen altijd meer auto’s op een weghelft dan dat wij in Europa voor ogen hebben. Je hebt in ieder geval de zekerheid, welke weg je ook inslaat er zit altijd een brommer in je dode hoek.


De camping is gelegen op een prachtige plaats aan de Niger, in de buurt van het centrum en heeft een schoon zwembad. Dit was toch erg fijn, want dat kon goed compenseren met het gebrek aan water voor de douches en toiletten. Hier hebben wij Julie en Keith (uit Schotland en Ierland)ontmoet, ook zij gaan naar Zuid-Afrika met ongeveer het zelfde tijdschema. Toch prettig want nu kunnen wij door de moeilijke landen in konvooi rijden. Dus vanaf half april hebben wij reismaatjes tot na Angola.

Tijdens ons verblijf in Bamako hebben we een aantal uitstapjes gedaan, een traditionele Malinese uitgaansavond, met een gaar taxibusje het centrum in geweest; uit eten en daarna een openlucht muziekoptreden.

Het meest bijzondere was toch wel de internationale voetbalwedstrijd Mali–Benin. De uitslag was 1-1, niet echt bijzonder, maar de sfeer daarin tegen was super. De kaart verkoop was een grote chaos, en de entree nog groter. Eenmaal in het stadion was er geen plaats te vinden. Dit kwam waarschijnlijk door ons gebrek aan kaartjes...door de drukte was het niet mogelijk om kaartjes te kopen, en had onze gids maar bedacht om maar gewoon door te lopen. Het helpt dan ook wel om de blanke toerist te zijn. Na lang zoeken hadden we zelfs een ‘zit’plaatsje gevonden. Onze gids had ons gewaarschuwd dat er na afloop van de wedstrijd wat problemen zouden kunnen komen, dus voor het einde van de wedstrijd hadden we het stadion verlaten om te proberen een taxi te vinden. Met ons waren er slechts 10.000 andere personen die dat bedacht hadden, dus de taxi’s zaten al snel vol. De Mercedes busjes met plaats voor 20 mensen (MB100) zaten snel vol, maar op het dak passen minstens evenveel mensen, en op de achterbumper kunnen ook nog zeker 10 mensen hangen... Wij hadden bedacht dat dit niet de veiligste manier was om naar de camping te komen, dus na een uurtje gewacht te hebben, was er nog 1 taxi over, en die kon onze Europese prijs niet weigeren. Ondanks alle risico’s en ontberingen was het super om een internationale wedstrijd live mee te maken.
Na deze avonden hebben wij tijdelijk afscheid genomen van Keith en Julie om onze weg te vervolgen richting Djenne, Mopti, en Pays de Dogon.

Djenne staat bekend om de grootste en oudste moddermoskee van Mali. Op aanraden van een hotelier hebben we gekozen een piste te nemen naar Djenne, om in eerste instantie de toeristenpont te vermijden, en het echte Mali te zien.
Het was inderdaad een prachtige route, en na 6 uur over 100 km gedaan te hebben (we waren een beetje verdwaald) hadden we 20 kilometer buiten Djenne in het wild ons tentje maar opgezet. Het was een leuke lokatie met veel bomen, maar ook veel sporen van koeien en geiten. Daar hadden we eigenlijk niet zozeer over nagedacht. Gedurende de avond hebben we regelmatig bezoek gehad van de lokale bevolking, die gezellig een praatje kwam maken en naar ons, rare buitenlanders, kwamen kijken. Hun veestapel volgde die nacht; lekker grazen rondom de auto en het lekkerste gras staat toch altijd in de buurt van de ladder. Ondanks dat dit ten koste gaat van de nachtrust, was dit onze eerst ervaring met het échte wild… Laat de leeuwen maar komen, of niet...

Djenne is een toeristenval bij uitstek. De Moskee is mooi maar niet toegankelijk, en om richting Mopti te gaan is een pont noodzakelijk, en ja die gaat alleen bij voldoende belangstelling. Tijdens de wachttijd kan alles verkocht en gekocht worden, van kettinkjes, eten tot de gemiddelde huwelijksafspraken. In Mali is mij al een aantal keer een vrouw aangeboden, en de vraag of Laura te koop was, is hier schijnbaar geen onbeleefde vraag.



Na Djenne waren we snel richting Mopti gegaan. In deze plaats en in het gehele Pays de Dogon is een overschot aan gidsen, dus het was een beetje moeilijk te genieten in Mopti van de bootjes en het water. Iedere stop hingen er een aantal gidsen aan de auto. Mopti staat bekend als het Venetië van Mali door alle punter-achtige bootjes; piroques. Uiteraard waren we ook op de camping niet veilig voor de gidsen. Het meest gebruikte argument was dat het niet mogelijk is om het Pays de Dogon te bezichtigen zonder gids. Gedeeltelijk is dat wel de waarheid omdat je in Pays de Dogon ook gestalkt wordt door gidsen. Wij wilden vooral de huisjes van de Tellem
mensen zien. De Tellem, een volk wat ook in het Dogongebied leefde, hebben in vroegere tijden huisjes gemaakt, hoog in de steile berghellingen, de meeste zijn nog steeds niet bereikbaar. De Dogon dachten daarom dat deze mensen konden vliegen of magische krachten gebruikten om in hun huizen te komen…


De nacht hebben wij doorgebracht in een typisch campement, het vinden van een campement is niet moeilijk, maar het werd al snel lastig op het moment dat wij de auto op een binnenplaats wilden parkeren. Al snel waren alle kinderen uit het hele dorp verzameld rond de auto en we hebben nog nooit zoveel verschillende aanwijzingen tegelijkertijd gekregen. Het was voor de kinderen ook raar dat zij niet op de auto mochten klimmen (?!!) dus over en weer een klein beetje miscommunicatie maar uiteindelijk een goede en leuke plek gevonden. Zelfs een traditioneel hapje meegegeten met de familie in het campement, een warme en grijze meelsubstantie met daarbij een vis-baobabbladerensausje. Leuk om mee te maken, met zn allen eten uit een grote tobbe, gewoon met je handen, alleen lekker is anders vonden wij.


De grens met Burkina Faso was een super snelle en vriendelijke grens, wederom hoefden wij niets te betalen. Dit keer hebben wij zelfs 2 broden gekregen van de politie. Dit is was een schok en een bevestiging van ons goede gevoel over Mali .

De Google Earth Waypoints van Mali vind je hier.

10 opmerkingen:

Anoniem zei

Hey wild animals!

Het blijft tot nu toe een geweldige reis horen we wel! Lekker blijven genieten! We denken aan jullie!

Hele dikke kus en knuffel
San & Rob

Anoniem zei

Wat een geweldige verhalen en een mooie foto's! Leuk dat jullie nu in BF zijn. Als jullie "onze" school in Ougadougou nog willen bezoeken: Ecole Christ Roi, heet ie, en het hoofd is Patrick Nitiema. Als je zegt dat jullie vrienden van Hetty zijn, zou dat een bel moeten doen rinkelen. Kijk maar......
Groeten van een lenteachtig Texel en BW,
Hetty

Anoniem zei

Jullie avonturen worden steeds spannender. Een wereld apart. Nederland moet wel erg ver weg lijken.
(Enkel voor mijn nieuwsgierigheid) wat voor prijs doet Laura nou op de lokale markt? En Tom, niemand die wat voor jou biedt? Je lijkt me toch wel de moeite waard, als hulp bij het betere kluswerk.

Hans

Hans

Anoniem zei

Dag lieverds,

Wat een prachtige foto's, wat een verhalen. Juul leest nu ook jullie avontuur in Mali en is ook op de plaatsen geweest waar jullie geweest zijn.Weet dus precies wat jullie allemaal gezien hebben.
We hebben deze week nog contact.

Nico en Lidy

Anoniem zei

Dag lieverds,

Wat een prachtige foto's, wat een verhalen. Juul leest nu ook jullie avontuur in Mali en is ook op de plaatsen geweest waar jullie geweest zijn.Weet dus precies wat jullie allemaal gezien hebben.
We hebben deze week nog contact.

Nico en Lidy

Unknown zei

Hoi!
De plaatjes worden steeds mooier! Ben benieuwd wat dat muziekspektakel is geweest. In Mali (heb ik woensdag geleerd) speelt men veel op de kora (soort harpachtig ding) en op trommels als djembes enzo. Dat swingt echt als een tierelier! Lijkt me!
Als ik later groot ben ;-) wil ook wel zo'n reis gaan maken denk ik. Is toch wel errug tof! Maar.. Door moeilijke landen in konvooi rijden met een aantal andere trekkers? Sounds scary. Doen jullie wel voorzichtig! Anders hoop ik bij deze dat jullie harry potter toverstokjes mee hebben, zo niet.. ze zijn nu in de aanbieding voor vijf punten!;-)
Have fun!
Grtz Kim

Anoniem zei

Hee lieve Tom & Lau,

Tom en miscommunicatie, ik zie het al helemaal voor me. Ha ha! Heb je je geduld wel een beetje bewaard? Lau, hou je hem een beetje in toom?

Foto's zijn fantastisch, en jullie verhalen ook, super hoor.

Dikke kus van ons allemaal
Juud, Co, Luuk en Nienke

Anoniem zei

Hello Tom and Laura,
Time to practice your English -[Not American English] Question: Tom why have you taken Laura to the depths of Africa without first bring her to see us???
Your adventure really looks great and both Jean and Myself together with our family send you both our best wishes. Come back home via Mersea Island!
Best Wishes
Len & Jean

WartaBV zei

Geweldig verhaal en indrukwekkende beelden lol ;-)

Bert Warta

http://www.wartabv.nl

WartaBV zei

Oja volgens mij loopt dat kleine jongetje in mijn oude oranje nike t shirt...;-)))

www.wartabv.nl